Tysiąc. Dagmara Andryka [Izabelka]

TYTUŁ: Tysiąc

AUTOR: Dagmara Andryka

WYDAWNICTWO: Prószyński i S-ka

GATUNEK: thriller/kryminał

Zdjęcie autorskie Izabelka

"Miasteczko Mille - jak Twin Peaks - niepokoi i fascynuje zarazem. Intrygujący debiut"

 Katarzyna Puzynska. 

To cytat z okładki. Zgadzam się z nim całkowicie, bo też miałam takie skojarzenie podczas lektury tej książki. Taka mała podpowiedź dla fanów tego serialu.

"Miasteczko Mile sprawia wrażenie małego, sennego miasteczka, gdzie czas płynie wolno i każdy każdego zna. Wszystkie dni wyglądają tak samo, a rytmu wyznaczonego przez pory roku nie zakłóca zgiełk wielkiego świata. (...) Mam wrażenie, że zło czai się gdzieś za rogiem".

To napisała bohaterka tej książki, Marta Witecka, w swoim laptopie, kiedy zaczęła zbierać informacje na temat miasteczka w którym znalazła się przez przypadek. Miasteczko Mille jest jak Twin Peaks: niewielkie i tajemnicze. Mille ma jeszcze jedną niespotykaną cechę: mieszkańców musi być zawsze tysiąc. Czyli, jeśli pojawi się ktoś nowy w miasteczku, to ktoś inny musi umrzeć. Liczba mieszkańców musi się zgadzać. Dlatego każdy nowy przybysz witany jest uprzejmie aczkolwiek chłodno. I dlatego w tej miejscowości nie ma hoteli ani pokoi do wynajęcia. 

Witecka została "uziemiona" w Mille poprzez awarię samochodu. I musi poczekać na naprawę. Aby umilić sobie czas zwiedza okolicę. Znajduje stary cmentarz, poznaje mieszkańców miasta i wysłuchuje informacji o klątwie, która wisi nad miejscowością: mieszkańców ma być zawsze tysiąc. 

Dziennikarka z wielkiego miasta, na dorobku, szukająca tematu na artykuł nie chce wierzyć, że w obecnych czasach, czasach tak rozwiniętych technologicznie, ktoś wierzy jeszcze w klątwy. Postanawia "zbadać" temat. Spaceruje po miasteczku, rozmawia z mieszkańcami, "buszuje" po necie w poszukiwaniu potrzebnych informacji. 

Aż pewnej nocy ginie miejscowa nauczycielka.

I wszyscy zaczynają się zastanawiać czy to znów "sprawka" klątwy, bo przecież Witecka już kilka dni przebywa w Mille, więc liczba mieszkańców zwiększyła się.

Zaczyna się śledztwo i policyjne, i dziennikarskie prowadzone przez Martę.

Oczywiście nie napiszę jakie jest zakończenie. Nie takiego się spodziewałam. 

Trzeba to jasno zaznaczyć: to jest debiut tej autorki. Według mnie - bardzo udany.

Rzadko kiedy debiut rzuca na kolana. Ten mnie nie rzucił. Ale... dobrze się czytało: z ciekawością i z zainteresowaniem.

Mnie się podobał klimat jaki stworzyła autorka: duszny, małomiasteczkowy, tajemniczy, niespokojny.

Taki trochę straszny, ale i niepokojąco wciągający. Jest klątwa, jest tajemnica,  jest niewyjaśniona śmierć. Zdecydowanie udany zabieg.

Z ciekawością czytałam o mieszkańcach Mille. Każdy z nich to swoiste indywiduum.  Postacie mieszkańców dobrze wykreowana. Każdy każdego zna i może zaświadczyć, że "lepszy bliski sąsiad niż daleka rodzina". 

Wiem o czym piszę, bo przez pewien okres w swoim życiu też mieszkałam w takim miasteczku. No dobra, mieszkańców było troszkę więcej. I zaręczam, że obraz "małomiasteczkowości" przedstawiony przez Andrykę jest świetnie odmalowany. I wcale nie negatywnie. 

Z niecierpliwością wyglądam kolejnej książki z Martą Witecką w roli głównej. Już niedługo, bo na dniach. Już w lutym 2017 roku "Trąf, trąf misia bela".

Polecam.

PS. Ja też jak Marta - uwielbiam cukierki kukułki i kawę. Mniam...

Zdjęcie autorskie Izabelka